УВОДЗІНЫ

ГЛАВА І. ВЫЗНАЧЭННЕ МЕСЦА САТЫРЫ І ГУМАРУ Ў СІСТЭМЕ РОДАЎ, ВІДАЎ І ЖАНРАЎ ЛІТАРАТУРЫ

1.1. Дыферэнцыяцыя поглядаў даследчыкаў на сатырычны род

1.2. Літаратурная пародыя як жанр мастацкай творчасці

1.3. Асаблівасці развіцця эпіграмы як літаратурнага жанру

ГЛАВА ІІ. ПАРОДЫЯ І ЭПІГРАМА Ў БЕЛАРУСКАЙ ЛІТАРАТУРЫ

2.1. Працэс станаўлення і развіцця жанру пародыі ў беларускай літаратуры ХХ стагоддзя

2.2. Парадыйная спадчына Г.Юрчанкі

ЗАКЛЮЧЭННЕ

СПІС ЛІТАРАТУРЫ

Дастаткова вялікая колькасць даследчыкаў прысвяцілі свае працы апісанню сутнасці, этапаў станаўлення парадыйнага жанру ў беларускай літаратуры. У гэтай сувязі мэтазгодна назваць некаторыя прозвішчы.

Так, даследчык Літвінава Ю. аналізуе рысы сатыры і гумару ў паэтычных творах Уладзіміра Караткевіча ("Сатыра і гумар у паэзіі Уладзіміра Караткевіча"). Зянько А.І. разглядае сатырычнае на базе дакастрычніцкіх апавяданняў Якуба Коласа (" Сатырычны аркан на злабадзённыя праблемы свайго часу"). Ролю сатырычных твораў у літаратурным працэсе перыяду Вялікай Айчыннай вайны раскрывае літаратуразнаўца Багрова Д. у сваёй працы "Беларуская сатырычная літаратура перыяду Вялікай Айчыннай вайны". Літаратурная пародыя як жанр мастацкай творчасці аналізуецца і ацэньваецца ў працы Наркевіча А. "Зайздросны талент пераймальніка".

Плённа займаецца даследваннем жанрава-стылёвых асаблівасцяў беларускай сатырычнай прозы 1920-1930-х гг. даследчык літаратуры, кандыдат філалагічных навук В.Ф.Падстаўленка ("Крывое люстэрка трагедыі: тэндэнцыі развіцця беларускай сатырычнай прозы 1920-1930-х гг.").

Праца Шчэрбы С. "Парадыяванне як спосаб сатырычнай тыпізацыі ў беларускай літаратуры ХХ стагоддзя" прысвечана раскрыццю сутнасці і асаблівасцяў працэсу парадыявання ў паэзіі і прозе ХХ стагоддзя. Аб'ектам аўтарскай увагі ў дадзенай працы выступаюць творы Ядвігіна Ш., Я. Коласа, К.Крапівы.

У выдавецтве "Ураджай" выйшла "Анталогія беларускай пародыі", якая ўпершыню сабрала пад адной вокладкай пародыі амаль на паўтысячы беларускіх пісьменнікаў і паэтаў. Выданне раздзелена на дзве асобныя кнігі: адна змяшчае пародыі на вершы, другая - на прозу. Укладальнік і аўтар прадмовы Анатоль Кудласевіч надзвычай сур'ёзна падышоў да тэмы. Пародыя ў згаданых кнігах разглядаецца не толькі як літаратурны жанр, але і як з'ява жыцця. Пры складанні анталогіі аўтар уключаў па адной лепшай пародыі на аднаго пісьменніка.

Што да беларускай эпіграмы, то яшчэ ў 30-х гадах ХХ стагоддзя быў выдадзены зборнік літаратурных пародый і эпіграм. Сярод яго аўтараў значыліся вядомыя паэты Кандрат Крапіва, Тодар Кляшторны, Сяргей Дарожны, Андрэй Александровіч, Цішка Гартны.

Мэтай даследавання нашай курсавой працы з'яўляецца: вылучэнне месца і ролі пародыі і эпіграмы ў беларускай літаратуры.

Адпаведна, перад курсавой работай ставяцца наступныя задачы :

" Прааналізаваць літаратуразнаўчыя крыніцы, тэмы якіх прысвечаны

разгляду пародый і эпіграм беларускай літаратуры;

" Вызначыць месца сатыры і гумару ў сістэме родаў, відаў і жанраў літаратуры;

" Ахарактарызаваць літаратурную пародыю як від мастацтва;

" Апісаць парадыйную спадчыну Г.Юрчанкі.

Аб'ектам даследавання выступаюць парадыяванне і эпіграмы.

У якасці прадмета даследавання можна вылучыць парадыйныя творы і эпіграмы пісьменнікаў ХХ стагоддзя

1. Арочка М. Паэзія сатырычнага складу // М. Арочка, Полымя. - 1969. - №5. - с. 209 - 217.

2. Багрова Д. Беларуская сатырычная літаратура перыяду Вялікай Айчыннай вайны// Полымя. - 1956. - №9. - С. 128 - 137.

3. Вашко П. Аповед пра Сатуры, альбо адкуль да нас прыйшла сатыра //П.Вашко, Роднае слова. - 1996. - №3. - С. 43.

4. Вашко П. "Жартаўлівая сатыра або што такое гумар…". Тэорыя сатыры і гумару// П. Вашко, Роднае слова. - 1996. - №10. - С. 42 - 47.

5. Гілевіч Н. Смех злосны, добры і …ніякі. Думкі аб сучасным стане сатыры і гумару. - У кн.: Вобразы. Літ.-крыт. артыкулы. - Мн.: Мастацкая літаратура, - 1980. - С. 74 - 84.

6. Даніліна І.Л. Прыметы, віды і роды камічнага як мастацкая з'ява //Вестник Полоцкого государственного университета. Серия А. Гуманитарные науки. - 2008. - №1. - С.109 - 112.

7. Запольская Т. Слова пра беларускую пародыю//Беларускі час. - 2001. - 1 чэрвеня. - С.5.

8. Зянько А.І. Сатырычны аркан на злабадзённыя праблемы свайго часу. Дакастрычніцкія апавяданні Якуба Коласа // Бел. литература и мировой литературный процесс. - Полоцк. - 2007. - С.166.

9. Літвінава Ю. Сатыра і гумар у паэзіі Уладзіміра Караткевіча// Роднае слова. - 2006. - №12. - С. 18-20.

10. Наркевіч А. Зайздросны талент пераймальніка (літаратурная пародыя як жанр мастацкай творчасці)//ЛіМ. - 1996. - 7 чэрвеня. - №23. - С.6-7.

11. Падстаўленка В. Крывое люстэрка трагедыі: тэндэнцыі развіцця беларускай сатырычнай прозы 1920-1930-х гадах//В Падстаўленка, Роднае слова. - 2005. - №2, - С.10 -12.

12. Сатырычныя творы новай беларускай літаратуры ў сістэме родаў і відаў//М.І.Яніцкі. - Брэст, БрДУ. - 2005. - С. 93-97.

13. Ткачова П. Сатыра і гумар у сістэме родаў, жанраў, відаў літаратуры//Роднае слова. - 1998. - №7. - С. 23-28.

14. Усікаў Я. Маштабнасць сатырычных характараў. У кн.: Усікаў Я. Грамадзянскае сумленне мастака. - Мн.: "Маст. літ", - 1976. - С. 241 - 259.

15. Фролов В. Очистительное пламя сатиры: Советская сатирическая комедия: заметки и размышления о жанре // Неман, - 1977, - №6, - С. 166 - 179.

16. Шчэрба С. Парадыяванне як спосаб сатырычнай тыпізацыі ў беларускай літаратуры ХХ стагоддзя//Роднае слова, - 2002, - №10, - С.18-20.

17. Шчэрба С.М. Станаўленне сатырычнай плыні ў беларускай літаратуры ў кантэксце суседніх славянскай культуры. - У кн.: Праблемы сучаснай беларусікі, - Брэст, - 1999. - С. 30-32.

18. Шчэрба С.М. Вершаваная сатыра // Матэрыялы навуковай канферэнцыі. Сучасныя праблемы беларусістыкі. - Брэсцкі Дзяржаўны ун-т. - 2000. - С. 63 - 66.

19. Яніцкі М. Малыя формы сатырычнай паэзіі ў польскамоўнай плыні новай беларускай літаратуры // Матэрыялы навуковай канферэнцыі. Сучасныя праблемы беларусістыкі. - Брэсцкі Дзяржаўны ун-т. - 2000. - С. 79 - 82.

Примечаний нет.